Suikertaks

Communicatiewetenschappers Soya Nah en Jeeyun Oh van de University of Texas at Austin onderzochten[2] in hoeverre technologische toepassingen kunnen helpen om de impact van communicatiestrategieën bij gedragsverandering te vergroten. Ze keken hierbij specifiek naar de wijze waarop de gezondheidsinformatie wordt gecommuniceerd naar de ontvanger en maakten een onderscheid tussen twee strategieën. De eerste strategie was die van het klassieke zenden waarin de doelgroep de informatie passief tot zich neemt. De tweede strategie gebruikte daarentegen de kracht van nieuwe technologie (specifiek: interactiviteit) om de informatie onder de aandacht te brengen bij de doelgroep. 

Voor veel mensen staan de negatieve gevolgen van overmatige suikerconsumptie ver van hun belevingswereld af. Deze gevolgen treden immers met name op de lange termijn op, waardoor het voor veel mensen een ver-van-mijn-bed-show is. De onderzoekers vermoedden dat interactiviteit kan helpen om de negatieve impact van suikerconsumptie effectiever onder de aandacht te brengen. Bij hun interactieve toepassing moesten gebruikers zelf actief aan de slag en in kaart brengen hoe suiker de gezondheid beïnvloedt. Gebruikers zagen verschillende lichaamsdelen waarop suiker een negatieve invloed heeft, zoals tanden, huid of lever. Ze konden met een slider zichtbaar maken hoe elk lichaamsdeel verslechterde naarmate iemand langere tijd veel suiker consumeerde. Hiermee wordt het gezondheidsrisico concreter en zichtbaarder voor de doelgroep. 

De deelnemers aan het onderzoek van Nah en Oh werden in twee groepen verdeeld. De ene helft kreeg klassieke gezondheidsinformatie over de risico’s van suiker. De andere helft kreeg dezelfde informatie, maar dan in de vorm van de interactieve toepassing. 

De resultaten lieten zien dat de interactieve toepassing effectiever is voor gedragsverandering dan klassiek zenden. De groep deelnemers die de interactieve toepassing had gebruikt ervoer meer angst en walging. Bovendien vonden ze de gezondheidsrisico’s van overmatig suikergebruik ernstiger en achten het waarschijnlijker dat overmatig suikergebruik een negatieve impact had op hun gezondheid. Kortom, de interactieve toepassing riep meer emoties op en zorgde ervoor dat mensen het gezondheidsrisico ernstiger inschatten. De groep die de interactieve toepassing had gebruikt had ook een grote intentie om hun suikergebruik te verminderen in vergelijking met de groep die de klassieke boodschap had gezien. 

Het onderzoek van Nah en Oh laat duidelijk zien hoe nieuwe technologie kan bijdragen aan het versterken van de impact van gedragsinterventies. De inhoudelijke boodschap was voor beide groepen gelijk, maar de interactiviteit zorgde ervoor dat het onderwerp meer ging leven bij de doelgroep. Dit biedt kansen voor communicatieprofessionals, omdat technologische toepassingen zoals interactiviteit kunnen helpen om een complexe en abstracte boodschap op een levendige manier aan de doelgroep te communiceren. 

‘De interactieve toepassing riep meer emoties op en zorgde ervoor dat mensen het gezondheidsrisico ernstiger inschatten’