Recensie: Je mag ook niets meer zeggen
Een nieuwe tijd vraagt om een nieuwe taal. Maar wie weet eigenlijk nog wat je wel en niet tegen wie kunt zeggen? In 'Je mag ook niets meer zeggen' schrijft Mounir Samuel over op welke manieren taal kan uitsluiten en hoe we hiermee om kunnen gaan. Ook communicatieadviseur Guido Rijnja waagde zich aan dit literaire werk en deelde zijn mening.
- Het volgende interview met Mounir Samuel vind je misschien ook wel interessant: ''Wederzijds respect is nodig voor een diversvaardige samenleving''
''Communicatie is een product van interactie waarin niemand ooit is uitgeleerd'', schrijft Mounir Samuel.
Woordkunstenaar noemt hij zichzelf. En ja: dat predicaat verdient hij wat mij betreft! Wat Samuel doet is haarfijn uitpluizen hoe lichtvoetig en onbedoeld afstand ontstaat tussen mensen, vooroordelen worden ingewreven en labels mensen en meningen in een kwaad daglicht stellen.
''Een persoon is niet gehandicapt, maar wordt gehandicapt gemaakt'', als je vraagt hoe het is om in een rolstoel te zitten. Het gaat mis als je wilt denken richting doelgroepen in plaats vanuit mensen contact maken, en je te vergewissen wat jouw taal of die van jouw organisatie met iemand deot. Waarom noemen we iemand laaggeletterd en niet basisgeletterd? En waarom worden bij vrouwen vaak verkleinwoorden gebruikt?
Intrigerend is de verhandeling over het maken van excuses: hoe zeg je sorry op zo'n wijze dat je het écht meent? Het gaat niet om woorden, maar om waarden, maakt Samuel duidelijk. Ondertussen legt hij wel bij de waarden wel degelijk normen neer, die te denken geven, het gesprek aanjagen en je taal rijker kunnen maken.
Aantal sterren: 4
Lees meer en bemachtig het boek 'Je mag ook niets meer zeggen'
Deze boekrecensie is gepubliceerd in de laatste C: hét communicatiemagazine van Nederland. Leden van Logeion ontvangen het vakblad gratis op de mat, maar ook wanneer je niet aangesloten bent bij de beroepsorganisatie kun jij je abonneren op dit full colour blad vol vakkennis.