Mensen kunnen zelf denken
Eindelijk, daar is-ie dan, de zon! Na al die grijze, natte weken, en die lange, lange coronawinter weer lekker naar buiten. Naar het strand, de plaatselijke recreatieplas, het park of gewoon je eigen balkon. Jas uit, shirt en jurkje aan. Heerlijk om te horen dat de weermensen temperaturen boven de twintig graden aankondigen. “Na een frisse start zal de ochtendnevel snel optrekken. Dan krijgen we een heerlijke zonnige dag met heel weinig bewolking.” Daar wordt een mens blij van.
En dan: “In deze tijd van het jaar is de zon heel krachtig. Je kunt binnen een kwartier al verbranden. Smeer jezelf daarom goed in als je naar buiten gaat.” Logisch toch, dat als de zon schijnt, je kunt verbranden? Zeker op je prille winterhuidje? En dat het dus handig is om jezelf in te smeren? Maar het opgeheven vingertje is nog niet klaar. “Het water van de zee is nog heel koud. Denk daaraan en wees voorzichtig als je het water in gaat.” Duuhhh. Het is de hele lente steenkoud geweest en er zijn vast niet veel mensen die zomerwarm water verwachten als ze nu gaan zwemmen.
Niets ten nadele van weermensen. Geweldig hoe ze ons op de hoogte brengen van de - steeds betere en steeds adequatere - weersverwachtingen. Maar de vele waarschuwingen die ze aan het weer koppelen, mogen ze wat mij betreft achterwege laten. Hooikoorts, gladheid, verbranden, kippenvel: dat zijn logische gevolgen van verschillende soorten weer in verschillende soorten seizoenen. Gewoon een persoonlijke observatie: laat dat opgeheven vingertje achterwege – tenzij het hele uitzonderlijke situaties betreft. Mensen zijn niet dom. Ze kunnen zelf nadenken.