De weg naar polarisatie in communicatie is een doodlopende
Ik had het gemist, tot er een stroom aan Twitter en LinkedIn berichten op mijn tijdlijn voorbij kwam, over het groeiende aantal woordvoerders bij de Rijksoverheid. Nu had Eenvandaag eens flink uitgepakt. En ik begin er onderhand moe en moedeloos van te worden: het polariseren van de communicatieadviseurs aan de ene kant en de journalistiek aan de andere kant. Het lijkt een tweejaarlijkse rituele dans te worden wanneer de Rijksoverheid openheid van zaken geeft over het aantal communicatiemedewerkers dat in de afgelopen vier jaar is toegenomen met ruim 20 procent.
Ja, 20 procent is fors maar laten we niet vergeten dat we de afgelopen vier jaar te maken hebben gehad met dossiers met een ongelooflijke reikwijdte en impact. Het aardgasdossier in Groningen, de Omgevingswet die toch een keer ingevoerd moet worden, de toeslagenaffaire en natuurlijk het coronavirus. Het zijn slechts enkele voorbeelden van taaie dossiers waarin veel gevraagd werd, wordt en in ook in de toekomst zal worden gevraagd van professionals in een communicatiefunctie. Afgelopen zomer en herfst hebben we samen met Renata Verloop onderzoek gedaan naar de impact van het coronavirus en de daarbij behorende maatregelen op de communicatiefunctie bij met name regionale overheden. En toen zag je al aankomen dat het piept en kraakt op verschillende communicatieafdelingen in het land. Mede omdat de roep van de burger, de media en andere stakeholders om steeds meer transparantie steeds luider wordt. En de marge om fouten te maken steeds kleiner.
Begrijp me goed, ik probeer hier niets goed te praten of kritische media een halt toe te roepen. De belangrijkste coronabrief die viraal ging verdient inderdaad geen schoonheidsprijs. Maar waar we onze kinderen leren dat je nooit leert lopen zonder regelmatig te vallen, lijken we deze wijsheid te vergeten wanneer het om communicatievakgenoten, publieke of bewindspersonen gaat. In plaats van te verzanden in de wij-zij discussie, zou ik willen pleiten voor meer begrip en toenadering. Door samen op te trekken, elkaars inzichten te delen en elkaar proberen te begrijpen; de weg naar nog verdergaande polarisatie tussen de twee beroepsgroepen is in mijn ogen een doodlopende.