Prikkels - Arme persvoorlichter
Oei, was ik me daar toch bijna achter mijn computer gekropen om te solliciteren naar een prachtfunctie. Nog geen twee weken geleden werd ik namelijk door een vakgenoot geattendeerd op de vacature ‘persvoorlichter’ bij één van onze regeringspartijen. Maar geen zorgen, ik voldoe helaas niet aan de eisen die aan de functie worden gesteld. De vacature staat nog steeds online, mist kraak en smaak en komt daarom niet in aanmerking voor een column van kantooramazone Japke-d Bouma.
Maar daar hebben ze gelukkig iets op gevonden. De joligste van de Tweede Kamerleden van de betreffende partij – tijdens Carnaval wellicht ook in te huren als ‘tonproater’ – stelde zijn Twitter-account beschikbaar om deze prachtfunctie onder de aandacht te brengen. Met de nu al legendarische woorden (ja het staat er heus) “Kun jij ervoor zorgen dat alle verkeerde dingen die ik zeg NIET in de pers komen en alle goede dingen die ik niet zeg WEL in de pers komen, solliciteer dan nu”. Nou zijn er genoeg voorbeelden van Kamerleden die bij een dergelijke manier van werken wel baat zouden hebben gehad, maar toch.
Even deze lijn doortrekken. Stel nou dat een gelauwerd wetenschapper in dienst van de KNAW (Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen) - op basis van recent onderzoek - zou beweren dat de aarde toch plat is in plaats van rond, wat zou dan de rol van de persvoorlichter moeten zijn? Of dat de trainer van Feyenoord aan het einde van de training aan het AD gaat vertellen dat zijn club nog voor het einde van het jaar de spits van Ajax over gaat nemen om kampioen te worden. Of dat de baas van de NS aan de Telegraaf vertelt dat mensen die in een volle trein moeten staan nog maar een kwart van de ritprijs hoeven te betalen, omdat een staanplek achter het doel in de Galgenwaard ook goedkoper is dan een zitplaats. Lekker om dan aan de persvoorlichter te vragen om er toch vooral voor te zorgen dat dit soort dingen niet in het nieuws komen. Als daar al de tijd voor is, omdat hij of zij ondertussen druk bezig is te achterhalen welke goede dingen er allemaal wel niet gezegd worden (dit zijn niet mijn woorden) en wel met media zouden moeten worden gedeeld.
Persvoorlichting, het is een ambacht, een vak waar naar mijn mening niet al te lichtvaardig over moet worden gedaan. Dat doet afbreuk aan al die collega’s die iedere dag samen met hun bestuurders en opdrachtgevers in de weer zijn om een brug te bouwen tussen hun organisaties en de samenleving, via de media. Dan helpen functieomschrijvingen als bovenstaande, hoe lollig ook bedoeld, niet. Integendeel.